Urte hauetan Petronor proiektua garatzeko egindako ekarpenaren esker onez, Amatiñok ondoko zortziko txikia idatzi dio:
A JOME
Quiero cantar tres versos
como homenaje,
a Jome que se cambia
pa’ siempre de traje.
Se lleva a sus espaldas,
años de bagaje,
sin él Petronor será
distinto paisaje (bis)
Mende erdi egin duzu
hamaika lanetan,
luze saiatu zara
buru-belarritan.
Nahiz zuk hemendik alde
azkenik benetan,
beti iraungo duzu
gure bihotzetan (bis)
Agur eta ohore
Jometon laguna,
por fin te ha llegado
joateko eguna.
Es hora de decirte
batera, a una,
te queremos maestro:
Agur agur jauna (bis).
“Jome”-k agur esan behar digu, baina aurretik zenbait gauza argi utzi nahi izan ditu: “trajea aldatu dut, ez tatuajea; eta erretiroa hartu behar dugun askoren antzera, bihotzean grabatuta dauzkat gaztelua eta Petronor. Bai, Petronor ez da gauza bera izango gu gabe, baina ez da gauza bera izan aurretik joan zirenak gabe, eta ez da gauza bera izango zuek joaten zaretenean ere; hemen, Athleticen bezalaxe, jokalariak dagozkien garaietan, eta zernahi gerta ere, eta egin beharreko trantsizio energetiko guztiak eginda, Petronor gorenean izango da beti, zuei esker goia jotzen. Agur, lagunok, esekita utzi ditut botak (kaskoa, betaurrekoak…); nik ere maite zaituztet, eta onena opa dizuet, bihotz-bihotzetik. Maisua da Amatiño; ni neu, iraupeneko lasterkaria baino ez, baina lan-maratoiarenak egin du; orain, lekukoa emateko eta etxekoekin nahiz lagunekin erretiroaz gozatzeko ordua da”.
Eskerrik asko eta ondo ibili!